საქართველოს აგრარული ბიომრავალფეროვნება

საზოგადო სახელი: იხვი ლათინური დასახელება: Anas platyryncha პოპულაცია: ჭრელი იხვი წარმოშობა: ადგილობრივი ჭრელი იხვის წარმოშობაზე სარწმუნო წყაროებში ინფორმაცია არ მოიპოვება. ამ ფრინველის პრო­დუქ­ტიულო­ბა და სხვა სამეურნეო-ბიოლოგიური თავისებუ­რებები გასული საუკუნის 70-იან წლებში პირველად შეისწავლა საქართველოს ზოოტექ­ნიკურ-სავე­ტერინარო სასწავლო-კვლევითი ინსტიტუტის მეცხოველეობის კათედრის დო­ცენტმა ნანა ანთაძემ. ფერით და ზოგიერთი სხვა ნიშან-თვისებით სქესობრივი დიმორფიზმი მკვეთრად აქვს გამოხატული. მამლის სხეული დაფარულია ყავისფერშავში გარდამავალი ფერის, კისერი კი მოშავო-მომწვანო მბზინავი ბუმბულით; დამახასი­ათე­ბელია, აგრეთვე, თეთრი ზოლი კისერზე და 3-5 ამოგ­რეხილი ბუმბული ბოლოზე; მისგან განსხვავებით, დედალი „მწყრის­ფერია“, მისი   სხეული მთლიანად დაფარულია შავი მოზაიკურზოლებიანი ყავის­ფერი ბუმბუ­ლით. მამალს ნაზი, ჩუმი ჩურ­ჩულის მაგვარი ხმა აქვს, დედალი კი საკმაოდ ხმა­მაღ­ლა ყიყინებს. ორივე სქესის იხვს ტერფი, ძირითადად, ყვითე­ლი ფერის აქვს, ხოლო ნისკარტი ყვითელია-მონაცრისფრო ლაქებით. დღევანდელი მდგომარეობა: ადგილობრივი ჭრელი იხვის ორგანიზებული ფერმა საქართველოში არ ყოფილა. შესაბამისად, მისი მოშენება დღესაც  სტიქიურად მიმდინარეობს. დღეისთვის ჭრელი იხვი, მეტ-ნაკლე­ბად, გავრცელებულია საქართველოს მთელ ტე­რიტო­რიაზე, მაგრამ უპირატესად გვხვდება სამეგრელოს, გურიისა და იმერეთის რაიონების წყალუხვი ზონების ერთეულ მოყვარულთა საოჯახო მეურნეობებში. მათ რაოდენობაზე სარ­წმუნო ცნობები არ მოიპოვება. წყაროები: ნ. ანთაძე, მეფრინველეობა. თბილისი, 1966; ნ. ანთაძე, სანაშენე მუშაობა მეფრინველეობაში. თბილისი, 1973; ა. ჩაგელიშვილი, ლ. ჯიქია, ადგილობრივი ფრინველის ბიომრავალფეროვ­ნების კონსერვაცია. საქართველოს აგრარული უნივერსიტეტის შრომათა კრე­ბული, ტ. XXXV, 2007.