ქართული 7 სოია
საზოგადო სახელი: სოია
სახეობის სახელწოდება: Glycine max (L.) Merr.
ჯიშის სახელწოდება: ქართული 7Glycine max 'Kartuli 7'
წარმოშობა: სელექციური ჯიშია. გამოყვანილია საქართველოს მიწათმოქმედების სამეცნიერო-კვლევით ინსტიტუტში იმერული ადგილობრივის გამა-სხივებით, დამუშავებული თესლის ნათესში ინდივიდუალური გამორჩევით. დარაიონებულია 1981 წლიდან, აღმოსავლეთ საქართველოში და დაღესტანში.
ჯიშის დახასიათება: საადრეო ჯიშია, სავეგეტაციო პერიოდი 115-130 დღეა. იგი მიეკუთვნება მანჯურიული ქვესახეობის საადრეო სახესხვაობას, სააპრობაციო ჯგუფს - serotina Enk. მცენარე საშუალო სიმაღლისაა - 80-90 სმ-მდე, ნახევრად კომპაქტური. ფოთლები საშუალო სიდიდისაა, წაგრძელებულ-წამახვილებული წვეროთი. ყვავილი იისფერია, პატარა ზომის. პარკები ქერაა, ოდნავ მოხრილი. თესლი საშუალო ზომისაა; 1000 მარცვლის მასაა 170-180 გრ. საშუალო მოსავლიანობა - 2,6 ტ/ჰა. თესლი შეიცავს საშუალოდ 39-43,1%ცილასა და 22,4-23,1% ცხიმს.
დღევანდელი მდგომარეობა: დაცულია აგრარული უნივერსიტეტის მცენარეთა გენეტიკური რესურსების ბანკში, ასევე შესაძლებელია დაცული იყოს რუსეთის ვავილოვის სახელობის მემცენარეობის ს/კ ინსტიტუტში (VIR).
დამატებითი ინფორმაცია: ქართული 7 სამარცვლე მიმართულებისაა. ეს ჯიში შედარებით გვალვა და სიცივის ამტანია. ჩაწოლისადმი გამძლეა. იგი კარგი წინამორბედია თავთავიანი კულტურებისათვის.
წყაროები: აკაკი აფხაზავა, სოიის კულტურა საქართველოში, გამომცემლობა "საჭოთა საქართველო", თბილისი, 1982 წ.